Het is weer heel onrustig in huize Draijer, zo graag gehad dat er eindelijk rust zou komen, maar het is ons niet gegund. Het wachten is op de uitslag van Dicks MRI en die krijgen wij pas 20 maart,  dat duurt voor ons veel te lang,  de MRI was 20 februari, kan mij er heel boos en verdrietig over maken. Dick praat steeds moeilijker, bijna niet te verstaan en voor hem dodelijk vermoeiend, wij hebben allemaal een slecht gevoel over de uitslag en hebben alleen hoop dat wij het mis hebben, hij verdient dit niet, heeft de laatste jaren al genoeg op zijn bordje gehad, maar daar wordt niet naar gevraagd. Dick is doodmoe, heeft nergens meer zin in, gelukkig kunnen wij samen er goed over praten, want juist in deze periode merk je hoeveel je van elkaar houdt en dat is veel, heel veel.
De kinderen en omgeving zijn een grote troost voor ons, de kleinkinderen waren altijd al regelmatig bij ons, maar nu lopen zij de deur plat, zo lief😍
Het is een rare tijd, maar hopelijk valt het allemaal mee en leven wij nog jaren heel gelukkig samen.
Om toch een beetje leuk te eindigen, een foto van een deken in wording voor onze oudste kleindochter.